چرا یوونتوس نمی تواند الگری را اخراج کند ؟ غرور رئیس ارشد
 |
صحبت های هایی که هواداران یوونتوس پس از سقوط بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که با نتیجه 2‐0 مقابل مکابی به پایان رسید، شنیده می شود، فروپاشی تدریجی یک افسانه اروپایی را به یاد می آورد.
آندره آ آنیلی، رئیس یوونتوس پس از ناکامی سه شنبه شب در اسرائیل گفت: این یک شب سخت در یک دوره من است. این یکی از سخت ترین دوره ها برای من است و به همین دلیل است که من اینجا هستم. از اتفاقی که می افتد احساس شرمندگی می کنم، عصبانی هستم، اما این را هم می دانم که فوتبال با 11 نفر بازی می شود و اگر بازنده باشید هر 11 نفر مقصر هستند.
در اینجا مطالب بسیار کمی وجود دارد. در عوض، سخنان یک مدیر ارشد وجود دارد که متوجه می شود اشتباه بزرگی انجام داده است، اما نمی خواهد شرمندگی آن اشتباه را در مقابل مردم اعتراف کند. آنیلی پس از به خدمت گرفتن و اخراج سریع مائوریتزیو ساری و آندره آ پیرلو، که هر دو عملکرد بهتری نسبت به ماسیمیلیانو آلگری در یوونتوس داشتند، حالا نمی خواهد یک بار دیگر به اشتباه خود اعتراف کند و همین مهم ترین دلیل اخراج نکردن او است. این موضوع برای انیلی بسیار سخت است که دوباره بخواهد در یک فاصله ی زمانی کم سرمربی تیم خود را اخراج کند و این در حالی است که انیلی تنها فردی است که خودش مربی یوونتوس را انتخاب می کند و حالا پس از اخراج ساری و پیرلو، دیگر نمی خواهد یک بار دیگر به اشتباه خود اعتراف کند.
یوونتوس از آلگری جدا نشده است زیرا آنیلی مردی مغرور است، مردی که نمی خواهد خجالت بکشد. در تاریخ طولانی بشریت، در داستان و واقعیت، جنگ‌ها به همین دلایل برپا می‌شوند و از دست می‌روند، حماسه‌ها نوشته می‌شوند، اما درس‌ها آموخته نمی‌شوند.
نیازی به گفتن نیست که تلاش در این مسیر نتیجه نمی دهد.
گفتمان صریح در این مورد این بوده است که یوونتوس و آلگری بخشی از یک پروژه با هم هستند، و این زمان می برد ― به همین دلیل است که هیچ اقدامی با آلگری انجام نشده است. گفتمان ضمنی این بوده است که یوونتوس نمی تواند الگری را اخراج کند، زیرا در اول باید پول اخراج او را بپردازد و در طرف دیگر پول بیشتری به یک مربی بهتر از الگری بدهد.
اما به جای عمل، فقط این وجود دارد، گفتمان. فقط کلماتی که هر هفته توخالی تر می شوند: شرم، خشم، مسئولیت، روحیه.
